திருக்குறள்
-சிறப்புரை
:1207
மறப்பின்
எவனாவன்
மற்கொல்
மறப்பறியேன்
உள்ளினும்
உள்ளம்
சுடும்.---- க௨0௭
என் காதலரைக் கூடிமகிழ்ந்த இன்பத்தை மறக்க
இயலாது நெடிது நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே, நைந்து என் உள்ளம்
என்னைத் துன்பத்தால் சுட்டு வருத்துகின்றது ; அவரை நினைக்காமல்
மறக்க நேர்ந்தால் நான் என்னாவேன்..?
” கண்ணும் காட்சி தெளவின என் நீத்து
அறிவும் மயங்கிப் பிறிதாகின்றே
நோயும் பெருகும் மாலையும் வந்தன்று
யாங்கு ஆகுவென்கொல் யானே ஈங்கோ
சாதல் அஞ்சேன் அஞ்சுவல் சாவின்
பிறப்பு பிறிது ஆகுவது ஆயின்
மறக்குவேன்கொல் என் காதலன் எனவே.”---நற்றிணை.
தோழி…!
என் கண்களும் காணுதற்குரிய அழகை இழந்தன; எனது அறிவும்
வேறுபட்டுத் திரிந்து நின்றது ; காமநோயும் பெருகிற்று
; இவற்றை மிகுவிப்பதுபோல் மாலைப்பொழுதும் வந்தது
; இனி யான் என்ன ஆகுவேனோ...? இவ்வுலகத்தில் இறப்புக்கு
அஞ்சேன் ; இறந்தபின் அடுத்த பிறப்பில் வேறுபட்டுப்
போனால் என் காதலனை மறந்துவிட நேருமோ என்றே அஞ்சுகிறேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக