சங்கத் தமிழ்
- எட்டுத்தொகை
நற்றிணை -பொன்மொழிகள்
நின்ற சொல்லர்
நீடு தோன்று இனியர்
என்றும் என்
தோள் பிரிபு அறியலரே
கபிலர், நற். 1 : 1, 2
தோழியே ! என் காதலர் சொன்ன சொல் தவறாதவர்;
என்றும் இனியவர்;
எக்காலத்தும்
என்னைவிட்டுப்
பிரிய நினையாதவர்.
நீரின்று அமையா
உலகம் போலத்
தம்மின்று அமையா
நம் நயந்து அருளி
கபிலர், நற்.1: 6, 7
தோழீ ! நீரின்றி அமையாது உலகியல் வாழ்வு அதைப்போல, அவரின்றி நம் வாழ்வு சிறக்காது என்பதை நன்கு அறிந்த நல்
உள்ளம் கொண்டவர் அவர்.
சேணும் எம்மொடு
வந்த
நாணும் விட்டேம்
அலர்க இவ்வூரே
அறிவுடைநம்பி, நற்.
15 : 9, 10
தலைவனே
! காதல் கொண்டதால் தொன்று தொட்டு எம்மொடு வளர்ந்துவந்த நாணத்தையும்
விட்டோம்; இனி இவ்வூரில் அலர் எழுவதாக.
பிரியின் புணராது
பொருளே பொருள்வயின்
பிரியின் புணராது புணர்வே
…
சிறைக்குடி
ஆந்தையார், நற். 16 : 1, 2
நெஞ்சே ! தலைவியைவிட்டுப் பிரியாமல் இருந்தால் பொருள் கிடைக்காது;
பொருளுக்காகப் பிரிந்தால் அவளோடு கூடி மகிழும் இன்பம் கிடைக்காது.
… பொருளே
வாடாப் பூவின்
பொய்கை நாப்பண்
ஓடு மீன் வழியின்
கெடுவ …
சிறைக்குடி ஆந்தையார், நற்.
16 : 4 – 6
நெஞ்சே ! தேடிய செல்வமானது வாடாத மலரை உடைய பொய்கை இடத்து நீந்தும் மீன்
செல்லுகின்ற வழி போல இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விடும் தன்மை உடையது.
தெண்ணீர் மலரில்
தொலைந்த
கண்ணே காமம் கரப்பு
அரியவ்வே
கணக்காயனார், நற். 23 : 8, 9
தெளிந்த நீரில் உள்ள மலர் போன்ற இவள் கண்கள் அழகு இழந்தன;
அவை காமத்தை மறைக்க இயலாது தவிக்கின்றன.( தோழி கூற்று )
… பெரியோர்
நாடி நட்பின் அல்லது
நட்டு நாடார் தம்
ஒட்டியோர் திறத்தே
கபிலர்,
நற். 32 : 7- 9
அறிவுடையோர்,
ஆராய்ந்து பார்த்தே நட்புக் கொள்வர்; நட்புக் கொண்ட பின்பு ஆராய்ந்து பாரார்.
காமம் கைம்மிகின்
தாங்குதல் எளிதோ
மருதன்இளநாகனார், நற்.
39 : 3
காமம் எல்லை மிகுமாயின் அதனைத் தாங்குதல் எளிதாகுமோ (
தலைவன் கூற்று )
வைகல் தோறும் இன்பமும்
இளமையும்
எய்கணை நிழலின்
கழியும் இவ்வுலகத்து
………………… நற். 46 ; 1, 2
வில்லினின்று
எய்யப்படும் அம்பின் நிழல் எப்படி மறையுமோ
அப்படி இவ்வுலகத்தில் நாள்தோறும் இன்பமும்
இளமையும் விரைந்து கழியும்.
செறுநரும் விழையும்
செம்மலோன் …
மருதம் பாடிய இளங்கடுங்கோ,
நற். 50 : 9
பகைவரும்
விரும்பும் பண்புடையாளன்
விருந்தின் தீம்
நீர் மருந்தும் ஆகும்
நல்வேட்டனார், நற். 53 : 9
காட்டாற்றில்
பெருக் கெடுத்து ஓடி வரும் புதிய இனிய நீரானது நோய் தீர்க்கும் மருந்தும் ஆகும்.
நம்வயிற் புரிந்த கொள்கையொடு நெஞ்சத்து
உள்ளினள் உறைவோள்
ஊரே …
கபிலர், நற். 59 :
7, 8
மிகுந்த
அன்பு கலந்த உறுதியான பற்றுடன் என்றும் தன் நெஞ்சிலே எம்மை
நினைந்து வாழும் எம் காதலி வாழும் ஊர்.
பேணுப பேனார் பெரியோர்
என்பது
நாணுத்தக்கன்று
அது காணுங்காலை
இளம்போதியார், நற். 72 : 1, 2
ஒழுக வேண்டிய
நெறியில் ஒழுகாது இருப்போரைப் பெரியோர் எனக் கூறுவது நாணத்தக்கதாகும்.
உயிர் ஓரன்ன செயிர்தீர்
நட்பின்
இளம்போதியார், நற். 72 : 3
இரண்டு
உடல்களில் ஓர் உயிர் இருப்பதைப் போன்ற குற்றமற்ற நட்பு.
பிரிந்தோர் வந்து
நப்புணரப் புணர்ந்தோர்
பிரிதல் சூழ்தலின்
அரியதும் உண்டோ
கண்ணகனார், நற். 79 : 5, 6
தோழீ ! பிரிவறியாது தலைவனோடு கூடியிருத்தல்
இன்பம்;அவர் பிரிந்து செல்வாராயின் அதனினும் கொடுமை வேறு உண்டோ
பெருந்தோள் குறுமகள்
அல்லது
மருந்து பிறிதில்லை
யான் உற்ற நோய்க்கே
பூதன் தேவனார், நற். 80 : 8, 9
நெஞ்சே ! யான்
உற்ற நோய்க்கு அவளே மருந்தாவாள்; அவளன்றிப்
பிறிதொரு மருந்தும் இல்லை.
முருகு புணர்ந்து
இயன்ற வள்ளி போல நின்
உருவு கண் எறிப்ப
நோக்கல் ஆற்றலெனே
அம்மள்ளனார், நற்.
82 : 5, 6
தலைவியே ! முருகனுடன் கலந்து இனிது சென்ற
வள்ளியைப் போல விளங்கும் நின் வடிவின் ஒளி கண்ணில் வீசுவதனாலே யான் நின்னை நோக்க இயலாது ஆனேன்.
கண்ணீர் அருவியாக
அழுமே தோழி அவர்
பழமுதிர் குன்றே
நல்லந்துவனார், நற். 88 : 8, 9
பழங்கள்
உதிர்கின்ற தலைவனின் குன்றமானது நம்பால் பெரிதும் அன்புடை மையாலே தன்வருத்தத்தை அடக்கிக்கொள்ள மாட்டாதே கண்ணிர் அருவியாகப் பெருகும் படி அழும்.
நோய் அலைக் கலங்கிய
மதன் அழி பொழுதில்
காமம் செப்பல்
ஆண்மகற்கு அமையும்
இளந்திரையனார்,நற். 94 ; 1, 2
தோழீ ! காம நோய் வருத்துகின்றபோது, அன்போடு வந்து அருகிருந்து நயமொழி கூறி ஆற்றுவித்தல் ஆண்மகனுக்கு உரிய சிறந்த பண்பாகும்.
அழுந்துபடு விழுப்புண்
வழும்புவாய் புலரா
எவ்வ நெஞ்சத்து
எஃகு எறிந்தாங்கு
மாறன்வழுதி, நற்.
97 : 1, 2
வெந்த புண்ணில் வேல் பாய்ச்சியதைப் போல
பழகிய பகையும்
பிரிவு இன்னாதே
……………… நற். 108
: 6
பழகியிருந்து பின்
பகைவராகிப் பிரிந்தால் அப்பிரிவும் துன்பம் தருவதே.
அறிவும் ஒழுக்கமும்
யாண்டு உணர்ந்தனள் கொல்
கொண்ட கொழுநன்
குடிவரன் உற்றெனக்
கொடுத்த தந்தை
கொழுஞ்சோறு உள்ளாள்
போதனார், நற். 110 : 9-11
என் மகள், அறிவையும் ஒழுக்கத்தையும் எங்ஙனம் கற்றனள் ? தன்
கணவன் குடி வறுமையுற்ற சூழலிலும் தன் தந்தையின் வளமான செல்வத்தையோ உணவையோ
கருதாதவள் ஆனாளே.
தீமை கண்டோர் திறத்தும்
பெரியோர்
தாம் அறிந்து உணர்க
என்ப மாதோ
கந்தரத்தனார், நற், 116 : 1, 2
கொடிய தீமை
செய்வோரைக் கண்டவிடத்தும் தீமை செய்வோர் உளம் வருந்தி உணருமாறு இனி அதனைச்
செய்யாதிருக்க என்று பலமுறை எடுத்துக் கூறிப் பொறுத்திருப்பர் பெரியோர்.
இறந்து செய் பொருளும்
இன்பம் தரும் எனின்
இளமையின் சிறந்த
வளமையும் இல்லை
………………… , நற். 126 : 7, 8
கொடிய பாலை நிலத்தைக்
கடந்து சென்று ஈட்டும் பொருள் இன்பம் தரும் என்றாலும் இளமையில் நுகரும் காம இன்பத்தைக் காட்டிலும் சிறந்த வளமை உடையதாமோ ? இல்லையே..
… நினக்கு யான்
உயிர் பகுத்தன்ன
மாண்பினேன்
நற்சேந்தனார், நற். 128 : 3, 4
தோழியே ! ஓர் உயிரை இரண்டு உடல்களில் பகுத்து வைத்தாற் போன்று நின்னோடு பொருந்திய நட்பு உடையேன்.
அரும்பிணி உறுநர்க்கு வேட்டது கொடாஅது
மருந்து
ஆய்ந்து கொடுத்த அறவோன் போல
நற்றங்கொற்றனார், நற். 136 : 2, 3
கொடிய
நோய் உற்றவர்க்கு அவர் விரும்பியதைக் கொடுக்காது தகுந்த மருந்தை ஆராய்ந்து
கொடுக்கும் மருத்துவன் போல
அல்லில்
ஆயினும் விருந்துவரின் உவக்கும்
முல்லை சான்ற
கற்பின்
மெல்லியல்
குறுமகள் உறைவின் ஊரே
இடைக்காடனார்,
நற். 142 : 9 – 11
தலைவி நள்ளிரவாயினும்
விருந்தினர் வந்தால் மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்கும் பண்புடையவள்; கற்பிற் சிறந்தவள்;
மென்மையும் இளமையும் நிறைந்தவள்.
காதல் தானும்
கடலினும் பெரிதே
....................... , நற். 166 : 10
தலைவியே !
நின்பால் எனக்குள்ள காதல் கடலை விடப் பெரிதே .
சுடுவாள் போல்
நோக்கும்
அடுபால் அன்ன
என் பசலை மெய்யே
...................... , நற். 175 : 8, 9
தோழியே ! சுடு
பால்மேல் ஆடை படர்வது போல், பசலை படர்ந்த என் மேனியைச் சுடுவது போல் நோக்கினளே
அன்னை.
பிறர்க்கு என
முயலும் பேரருள் நெஞ்சமொடு
காமர் பொருட்
பிணிப் போகிய
......................... , நற். 186 : 8, 9
தோழியே ! தன் வாழ்நாளும் பொருளும் பிறவும்
பிறர்பொருட்டே என்று, முயன்று முடிக்கும் பேரருள் வாய்ந்த என் தலைவன் பலராலும்
விரும்பத்தக்க பொருளைத் தேடிச் சென்றான்.
நன்றி
விளைவும் தீதொடு வரும் என
....................... , நற். 188 : 6
நன்மை கருதிச்செய்யும்
செயல் தீமையாய் முடிவதும் உண்டு.
சால்பும் செம்மையும் உடையை ஆதலின்
நிற்கரந்து உறையும் உலகம் இன்மையின்
எற்கரந்து உறைவோர் உள்வழி காட்டாய்
வெள்ளைக்குடி நாகனார், நற். 196: 5 – 7
நிலவே ! நீ நிறைவும்
நேர்மையும் கொண்டு விளங்குகிறாய், உனக்குத் தெரியாமல் உலகில் எதுவும் இல்லை. என்
முன் வாராத என் காதலர் எங்கே இருக்கிறார் ; காட்டுவாய் நீ .
பெரு நிலம்
கிளரினும் திரு நல் உருவின்
மாயா இயற்கைப்
பாவையின்
போதல் ஒல்லாள்
என் நெஞ்சத்தானே
பரணர், நற். 201 : 10 – 12
இவ்வுலகமே சினங்கொண்டு
எதிர்த்தாலும் அழகிய வடிவுடைய என் காதலி நெஞ்சினின்று நீங்காள்.
…………………………………………………….தொடரும்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக