தன்னேரிலாத தமிழ் –450: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –450: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

542

வான்நோக்கி வாழும் உலகெல்லாம் மன்னவன்

கோல்நோக்கி வாழும் குடி .

உலகில் வாழும் உயிர்கள் எல்லாம் கதிரவனையும் கார்மேகத்தினையும் சார்ந்தே உயிர்த்தெழுந்து வாழ்கின்றன. அவ்வாறே முறைசெய்து காப்பாற்றும் மன்னவனின் செங்கோல் நிழலில் மக்கள் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வர். 

உலக உயிர்கள் :  இயற்கையின் ஆட்சியிலும் செயற்கையின் (மன்னனின்) ஆட்சியிலும். வாழ்வு பெறுகின்றன.

“ அறனொடு புணர்ந்த திறனறி செங்கோல்

 அன்னோன் வாழி வென்வேற் குருசில்.” –பொருநராற்றுப்படை, 230,231.

அறத்தொடு பொருந்திய வழிகளை, அறிந்துகொள்வதற்குக் காரணமான செங்கோல் உடைய, வெல்லும் வேல் படைக்குத் தலைவனாகிய கரிகால் பெருவளத்தான் இனிது வாழ்வானாக.

தன்னேரிலாத தமிழ் –449: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –449: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

538

புகழ்ந்தவை போற்றிச் செயல்வேண்டும் செய்யாது

இகழ்ந்தார்க்கு எழுமையும் இல்.

சான்றோர் போற்றிப் புகழ்ந்த செயல்களையே செய்யவேண்டும் , அங்ஙனம்  செய்ய மறந்தார்க்கு எப்பிறவியிலும் நன்மை இல்லை.

” தன்னையும் தன்னில் பொருளையும் பட்டாங்கில்

பன்னி அறம் உரைக்க வல்லாரை மன்னிய

சிட்டர் என்ன சிட்டர் என்று ஏத்துவர் அல்லாரைச்

சிட்டர் என்று ஏத்தல் சிதைவு.”—அறநெறிச்சாரம், 42.

தன்னைப்பற்றியும் தன்னால் அறியத்தகும் பொருள்களைப் பற்றியும் உண்மையைக் கூறும், சீரிய அறம் உரைக்க வல்லாரை, ‘நிலைபெற்ற கல்வியறிவு நிரம்பிய சான்றோர், மிக உயர்ந்த பெரியோர் ‘ என்று உலகத்தார் பாராட்டுவர். அத்தகைமை இல்லாதவர்களைச் சான்றோர் என்று போற்றுவது கேடு பயப்பதாகும்.

தன்னேரிலாத தமிழ் –448: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –448: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

527

காக்கை கரவா கரைந்துன்னும் ஆக்கமும்

அன்னநீ ரார்க்கே உள.

காகம், கிடைத்தவற்றை மறைத்துத் தான் மட்டும் உண்ணும் வழக்கம் உடையதன்று ;  தன் இனத்தைக் கூவி அழைத்து உண்ணும் பண்புடையது. அதுபோல், சுற்றம் சூழ வாழும் பண்புடையோர்க்கே ஆக்கமும்  உளதாகும்.

“ பொற்றொடி மகளிர் புறங்கடை உகுத்த

கொக்கு உகிர் நிமிரல் மாந்தி எல்பட

அகல் அங்காடி அசைநிழல் குவித்த

பச்சிறாக் கவர்ந்த பசுங்கண் காக்கை “ --- நற்றிணை, 258.

வந்த விருந்தினரைப் போற்றுவதற்காகப் பொன்னாலாகிய தொடியுடைய மகளிர் உணவு சமைத்தனர், அவ்வுணவில் ஒரு கவளம் எடுத்து முற்றத்தில் பலியாக இட்டனர். கொக்கின் நகம் போன்ற வெண் சோற்றைப் பசிய கண்ணையுடைய காக்கை உண்டு,  பின்  பொழுதுபடும் வேளையில் அகன்ற மீன் கடையில்,  அசைகின்ற நிழலிலே குவித்த,   பசிய இறால் மீனைக் கவர்ந்து உண்ணும்.

தன்னேரிலாத தமிழ் –447: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –447: குறள் கூறும் ”பொருள்” பெறுக.

 

523

அளவளாவு இல்லாதான் வாழ்க்கை குளவளாக்

கோடின்றி நீர்நிறைந் தற்று.

சுற்றத்தினரோடு மகிழ்ச்சியுடன் கலந்து உரையாடி உறவாட வாய்ப்பில்லாதவன் வாழ்க்கை,  வலிய கரையில்லாத குளத்தில் நீர் நிறைந்ததைப் போன்று பயனற்றதாம்.

”மரம் பழுத்தால் வெளவாலை வாவென்று கூவி

இரந்தழைப்பார் யாவரும் அங்கில்லை-சுரந்தமுதம்

கற்றா தரல்போல் கரவாது அளிப்பாரேல்

உற்றார் உலகத் தவர்.” –நல்வழி, 29.

மரம் கனிகளைக் கொடுக்கின்றபோது  யாரும் கூவி அழைக்காமல் வெளவால்கள் தானே வந்துசேரும். பசு தன் கன்றுகுக் காலம் அறிந்து பால் கொடுத்துப் பசி தீர்க்கும். அதுபோல்,  தன்னை நாடி வந்தவர்களுக்கு  எதனையும்  மறைக்காமல், இருக்கின்ற பொருளைக் கொடுத்துத் துன்பம் தீர்த்தால், உலகத்தார் யாவரும் உறவினர் ஆவர்.