தன்னேரிலாத
தமிழ்-197.
“ உள்ளிக் காண்பென் போல்வல் முள் எயிற்று
அமிழ்தம் ஊறும் செவ்வாய்க் கமழ் அகில்
ஆரம் நாறும் அறல்போல் கூந்தல்
பேரமர் மழைக்கண் கொடிச்சி
மூரல் முறுவலொடு மதைஇய நோக்கே.” ---குறுந்தொகை, 286.
முள்ளைப்போன்ற
கூரிய பற்களையும்; அமிழ்தம் ஊறுகின்ற
அழகிய செவ்விய வாயையும்; மணம் வீசுகின்ற அகிற்புகையும் சந்தனப்புகையும் மணக்கின்ற
கருமணலைப்போலக்
கரிய கூந்தலையும்; பெரிய அமர்த்த கண்களையும்;
உடைய தலைவியின் புன்னகையோடு,
செருக்கின
பார்வையை, நினைத்துப்
பார்ப்பேன்
போல்வேன். –தலைவன் கூற்று.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக