சான்றோர் வாக்கு – 29.. நானோர் பாவேந்தன்: I AM A  PRINCE OF POETS

 

நாய்பல நாற்புறம் வாய்தி றக்கினும்

தாய்மொழித் தொண்டு தவறிய தில்லை

நன்றி மறந்தவ ரின்று வரைக்கும்

குன்று கொணர்ந்து தூற்றுவர்; நன்றெனப்

பட்டதைச் செய்வேன்; பகைவர்க்கு அஞ்சேன்

வாய்ப்பு நேர்ந்த போதெல்லாம் பிறரைத்

தூக்கி விடுவதில் சோர்ந்ததே இல்லை

படிப்புத் தந்தேன் சோறுதந் தேன்தலை

எடுக்கச் செய்தேன் என்தலை தனை அவன்

அறுக்க முயன்றபோதும் சிரித்தேன்

குறுக்கிற் பாய்ந்தும் பெரியவன் ஆகட்டும்

என்று நினைத்திருக் கின்றேன் இன்றும்

என்கை பற்றி எழுந்து, பின் என்னையே

துன்பு றுத்தும் பிள்ளைகள் பற்றிய

கதைகள் பலஉள

தடைகள் கணக்கில.

எதையும் தாண்டி இந்நாள் எழுபதாம்

ஆண்டினை ஈளைநோய் அங்காந்த வாயையும்

தாண்டி அடைந்தேன் சாவு தோற்றது

மெய்யே!

 

“Even if many dogs at me did bark from all directions,

Never swerved  I from serving  my mother tongue

Brickbats  of censure the ungrateful threw at me.

But I did what struck me as right

And never afraid of foes was I.

Whenever opportunities came, never tired was I

Of working for the betterment of others

Food and education I offered

And helped many come up in life.

When undermined I was by them. I smiled 

 Even when my path they crossed

I wished them still to prosper indeed

Stories  many there are of these youngsters,

Who made me suffer, though with my help they did come up.

Conquering all these, and my asthma acute

I have turned  seventy today

And true it is, I have defeated death !

 

But Ramanathan desires me

Still to live in this world deceitful

Tamils of this goodly land

Well do know a poet I am

So many derive such keen  delight in my poetry

A vowed it is that a great majority of today’s poets

Poetic style and prosody mine imitate,

Script and lyric writers for films,

From my works do draw their inspiration. -   -- -- R,Ganapathy.

...............................................................................contd.......................