திருக்குறள்
– சிறப்புரை :532
பொச்சாப்புக்
கொல்லும் புகழை அறிவினை
நிச்ச நிரப்புக்கொன்
றாங்கு.
--- ௫௩௨
நாளும்
வறுமையால் வாடும் ஒருவனை அவன் அறிவே அவனை கொல்வதைப் போல.
ஒருவன் புகழினை அவனுடைய மறதியே( கடமையைச் செய்யத் தவறுதல்) அவனைக் கொன்றுவிடும்.
”
கோடு உயர்ந்தன்ன தம் இசை நட்டுத்
தீதுஇல்
யாக்கையொடு மாய்தல் தவத் தலையே “ --- புறநானூறு.
நல்வினை ஆற்றி, இமயமலையின் ஓங்கிய சிகரம் போன்று தமது புகழை நிலைநிறுத்திப்
பழியற்ற உடலோடு இறத்தல் நன்று.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக