திருக்குறள் -சிறப்புரை :799
கெடுங்காலைக் கைவிடுவார் கேண்மை அடுங்காலை
உள்ளினும் உள்ளம் சுடும்.--- ௭௯௯
ஒருவன், துன்புறும் காலத்தில் அவனைக் கைவிட்டு நீங்கியவர் நட்பினைத் தன்னுயிர்
பிரியும் காலை நினைத்தாலும் உள்ளம் கொதிக்கும்..
“ நின் யான் மறப்பின் மறக்கும்
காலை
என் உயிர் யாக்கையின் பிரியும்
பொழுதும்
என் யான் மறப்பின் மறக்குவென்
..” –புறநானூறு.
ஆதனுங்க…! நின்னை யான் மறவேன் ; நின்னை யான் மறக்கும் காலமாவது, என் உயிர்
உடம்பைவிட்டு நீங்கும் காலத்தில்தான். என்னை யான் மறக்கும் காலம் உண்டாயின் அப்பொழுது
என்னை மறப்பேனல்லது நின்னை மறவேன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக