திருக்குறள்
-சிறப்புரை
:1179
வாராக்கால் துஞ்சா வரின்துஞ்சா ஆயிடை
ஆரஞர் உற்றன கண்.----- ௧௧௭௯
காதலர் வரவை எதிர் நோக்கிக் கண்கள் துயிலாது காத்துக்கிடக்கின்றன ; அவர் வந்தபின்போ, பிரிந்து
சென்றுவிடுவாரோ என்று அஞ்சியும் துயிலாது இருக்கின்றன. ஆக இருவழியிலும்
கண்கள் தூக்கத்தைத் தொலைத்துத் துன்பத்தில் உழல்கின்றன.
“…………………………….. இவள்
பூப் போல் உண்கண் புதுநலம் சிதைய
வீங்குநீர் வாரக் கண்டும்
தகுமோ பெரும தவிர்க நும் செலவே,” -----நற்றிணை
பெருமானே..!
இத்தலைவியின் நீல மலர்போன்ற மையுண்ட கண்களின் புதுமை மாறாத, அழகு கெடும்படியாக, அவள் கண்களிலிருந்து நீர் வடியக்கண்டாய்
அவ்வாறு கண்டும் நீ சுர வழியில் செல்வது தகுமா,,? தவிர்க நின்
பிரிவை..!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக