தன்னேரிலாத தமிழ் - 281
செவிக்குணவு இலாத போழ்து சிறிது
வயிற்றுக்கும் ஈயப் படும். – குறள்.412.
“வண்ணத்தமிழ் சொர்னக்கிளி
வாய் திறந்தாள்
வள்ளுவன் சொல் தெள்ளமுதை
மெல்ல மொழிந்தாள் (வண்ண)
கன்னலொடு பாகுமலர்க்
கள்ளை வெறுத்தேன் – அவள்
கானரசத் தேனையுண்டு இன்ப ( வண்ண)
மன்னும் செவிக்குணவு இல்லாதபோது – சிறிது
வயிற்றுக்கும் ஈயப்படும் எனவோதும்
பொன்னெழுத்து ஏடுதன்னை புவிமீது கொண்ட
கன்னியெழில் மாறாத கலைமாது எங்கள் ( வண்ண)
“குழலினிது யாழினிது என்பதம் மக்கள்
மழலைச்சொல் கேளா தவர்.” –குறள்.66.
குழலினிது யாழினிது என்பர் தம்மக்கள்
மழலைச் சொல் காளாதவர் –என்றே
அமிழ்தினும் இனியதொரு புகழ்சால் – பொன்மொழியை
வழங்கி வற்றாத வளம் பெற்றாள் – எங்கள் (வண்ணா)
-கவிஞர் உடுமலை நாராயண கவி, படம்: காவேரியின் கணவன், 1959.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக