தன்னேரிலாத தமிழ் –301.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –301.                                                           

ஈன்ற பொழுதிற் பெரிதுவக்கும் தன்மகனைச்

சான்றோன் எனக்கேட்ட தாய்.-குறள்.69.

 

“ பத்து மாதம் சுமந்திருந்து பெற்றாள்

பகலிரவாய் விழித்திருந்து வளர்த்தாள்

வித்தகனாய் கல்விபெற வைத்தாள்

மேதினியில் நாம் வாழச் செய்தாள்

அன்னையைப் போலொரு தெய்வமில்லை –அவள்

அடி தொழ மறுப்பவர் மனிதரில்லை மண்ணில் மனிதரில்லை (அன்னை)

 

துன்பமும் தொல்லையும் ஏற்றுக்கொண்டே –நம்மை

சுகம் பெறச் செய்திடும் கருணை வெள்ளம் (அன்னை)

 

நாளெல்லாம் பட்டினியாய் இருந்திடுவாள் –ஒரு

நாழிகை நம்பசி பொறுக்க மாட்டாள்

மேலெல்லாம் இளைத்திட பாடுபட்டே

மேன்மையாய் நாம் வாழ செய்திடுவாள் (அன்னை)

--கவிஞர் கா,மு. ஷெரீப், படம்:அன்னையின் ஆணை,1958.