தன்னேரிலாத தமிழ் –311.

 

தன்னேரிலாத தமிழ் –311.

மாதர் முகம்போல் ஒளிவிட வல்லையேல்

காதலை வாழி மதி. –குறள், 1118.

 

வானமீதில் நீந்தி ஓடும் வெண்ணிலாவே – நீதான்

வந்ததேனோ ஜன்னலுக்குள் வெண்ணிலாவே

நானும் உன்னைப் பார்த்துவிட்டால் வெண்ணிலாவே – முகம்

நாணியே மறைவதேனோ வெண்ணிலாவே!

 

பட்ட  பகலில் ஜோதி வீசும் வெண்ணிலாவே – உன்னைப்

பார்ப்பதும் ஓர் விந்தையன்றோ வெண்ணிலாவே

வட்டமான உன்முகத்தில் வெண்ணிலாவே – இரண்டு

வண்டுகள் சுழல்வதேனோ வெண்ணிலாவே !.

_( அவள் முகம்,  பகலில் ஒளி வீசும் வெண்ணிலவாம்.)

------கவிஞர் கு.மா. பாலசுப்பிரமணியம், படம் : கோமதியின் காதலன், 1955.