ஐங்குறு நூறு - தொடர்ச்சி
எம்
நலம் தொலைவது ஆயினும்
துன்னலம்
பெரும பிறர்த் தோய்ந்த நின் மார்பே
ஓரம்போகியார், ஐங்குறு. 63 : 3, 4
தலைவனே!
என்னுடைய அழகு முற்றிலும் அழிந்து
ஒழிவதாயினும் பிற பெண்டிரைத் தழுவிய நின் மார்பை நான் விரும்பேன்.
-வெறுப்பு
தூயர்
நறியர் நின் பெண்டிர்
பேஎய்
அனையம் யாம் சேய் பயந்தனமே
ஓரம்போகியார்,
ஐங்குறு. 70 : 4, 5
தலைவனே ! நின் பரத்தையர் தூய்மையானவர்,
மணமுடையவர். நான் உனக்குக் குழந்தை பெற்றதால் உனக்குப்
பேய் போன்றவளாகிவிட்டேன்.
-பழித்தல்
...அலரே
மறைத்தல்
ஒல்லுமோ மகிழ்ந
புதைத்தல்
ஒல்லுமோ ஞாயிற்றது ஒளியே
ஓரம்போகியார், ஐங்குறு. 71 : 3 –
5
தலைவனே ! ஊரில் எழுந்த பழிச் சொற்களை மறைக்க இயலுமோ; ஞாயிற்றின்
ஒளியை மறைத்தல் இயலுமோ ?
-அலர்
பாணர்
நரம்பினும் இன்கிளவியளே
ஓரம்போகியார், ஐங்குறு. 100 : 4
அவள் வாய்ச்
சொற்கள் பாணர் யாழினும் மிக்க இனிமையுடையன.
-காதல்
பாய் பரி நெடுந்தேர் கொண்கனொடு
தான் வந்தன்று என் மாமைக் கவினே
அம்மூவனார், ஐங்குறு. 134 : 2,
3
பாணனே ! பாய்ந்து செல்லும் குதிரைகள் பூட்டிய நெடிய தேரில் என் தலைவன்
வந்தான், அவனொடு சென்ற என் மாந்தளிர் மேனியழகும் வந்தது காண்பாயாக.
-மகிழ்ச்சி
கடல் அணிந்தன்று அவர் ஊரே
கடலினும் பெரிது எமக்கு அவருடை நட்பே
அம்மூவனார், ஐங்குறு. 184 : 3, 4
கடலால் அணி பெற்றுச் சிறந்த ஊரை உடையவர் எம் தலைவர், அவர்க்கும் எமக்கும் உள்ள நட்போ அக்கடலினும் பெரியது ஆகும்.
-காதல்
தேன் மயங்கு பாலினும் இனிய அவர் நாட்டு
உவலைக் கூவல் கீழ்
மான் உண்டு எஞ்சிய கலிழி நீரே
கபிலர், ஐங்குறு. 203 : 3 – 5
அன்னையே ! எம் காதலர்
நாட்டில் தழையால் மூடப்பட்ட
கிணறுகளின் அடியில் விலங்குகளால் உண்ணப்பட்டு எஞ்சி நிற்கும் கலங்கிய சின்னீரும் நம்முடைய
தோட்டத்தில் கிடைக்கும் இனிய தேனொடு கலந்த ஆவின் பாலினும் மிக்க இனிமை உடையதாகும்.
-காதல்
அறவற்கு எவனோ நாம் அகல்வு அன்னாய்
கபிலர், ஐங்குறு. 212
: 3
அன்னையே ! தலைவியின்
அன்பிற்குரிய தலைவன் அறப்பண்புகள் நிறைந்த சான்றோனாக இருக்கவும் அவனை நாம் விலக்குவதற்குக்
காரணம் என்ன ?
-இரங்கல்
இனிது செய்தனையால் நுந்தை வாழியர்
நல் மனை வதுவை அயர இவள்
பின் இருங் கூந்தல் மலர் அணிந்தோயே
கபிலர், ஐங்குறு. 294 :
3 – 5
தலைவனே ! இன்று யானும்
பிறரும் கண்டு மகிழும் வண்ணம் இவ்வதுவைச் சடங்கிலும் தலைவியின் பின்னப்பட்ட கரிய கூந்தலில்
மலர் சூட்டி இனியன செய்தனை, நின் தந்தையார் நீடு வாழ்க.
-மகிழ்ச்சி
நின் நயந்து உறைவி கடுஞ்சூல் சிறுவன்
முறுவல் காண்டலின் இனிதோ
இறுவரை நாட நீ இறந்து செய் பொருளே
ஓதலாந்தையார், ஐங்குறு. 309 : 3 – 5
பெரிய மலை நாடனே ! கொடிய காட்டு வழியைக் கடந்து சென்று ஈட்டக் கருதும் பொருள் நின்னையே
பெரிதும் விரும்பி வாழும் நின் காதலியின் முதற் சூலில் பிறந்த மகனுடைய புன்சிரிப்பைக்
கண்டு மகிழ்வதைக் காட்டிலும் இனிதோ ?
-பொருள்
ஒள் நுதல் அரிவையை உள்ளுதொறும்
தண்ணிய ஆயின சுரத்திடை ஆறே
ஓதலாந்தையார், ஐங்குறு. 322 : 4, 5
ஒளி பொருந்திய
நெற்றியை உடைய என் காதலியை நினைக்கும்
பொழுதெல்லாம் வெம்மை மிகுந்த காட்டு வழிகள் குளிர்ச்சி உடையனவாகத் தோன்றுகின்றன.
-காதல்
பேதை நெஞ்சம் பின்செல சென்றோர்
கல்லினும் வலியர் மன்ற
பல்லிதழ் உண்கண் அழப் பிரிந்தோரே
ஓதலாந்தையார், ஐங்குறு. 334 : 4, 5
தோழியே !
அறியாமைமிக்க என் நெஞ்சம் கொடிய காட்டு வழியே சென்ற எம் தலைவரைப் பின் தொடர, நீல
மலர் போலும் மையுண்ட என் கண்கள் அழுமாறு
பிரிந்து சென்றவர் மெய்யாகவே கல்லைக் காட்டிலும் வலிய உள்ளம் கொண்டவராவார்.
-ஆற்றாமை
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக